Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog wydatków, które można odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Katalog ten można podzielić na dwie grupy:
1. wydatków, które są objęte limitem oraz
2. wydatków, które odlicza się w pełnej wysokości.
Do pierwszego katalogu zalicza się wydatki na:
- opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niesprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej roku podatkowym 2.280,00 zł (np. zapłata w formie rzeczowej, opłacenie gotówką lub przelewem przewodnika),
- utrzymanie przez osoby niewidome zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa psa przewodnika, w kwocie nieprzekraczającej roku podatkowym 2.280,00 zł (np. zakup karmy, opłacenie weterynarza, opłacenie szkolenia psa),
- używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność bądź współwłasność osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu taką osobę niepełnosprawną albo niepełnosprawne dziecko, które nie ukończyło 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo – rehabilitacyjne, w kwocie nieprzekraczającej roku podatkowym 2.280,00 zł (nie można odliczyć wydatków na dojazdy do lekarza, przychodni czy apteki, nie można również dokonać odliczenia jeżeli na zabiegi dojeżdżamy taksówką, samochodem pożyczonym czy też zawozi nas sąsiad),
- zakup leków w wysokości stanowiącej różnicę między faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100,00 zł, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki aby skorzystać (z tego odliczenia należy posiadać rachunek albo fakturę VAT, paragon fiskalny natomiast nie spełnia wymogów, gdyż z niego nie wynika kto poniósł wydatek).
Aby dokonać odliczenia wydatków z tytułu opłacania przewodników osób niewidomych, utrzymania psa przewodnika oraz używania samochodu osobowego nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności odpowiednio:
1) wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;
2) okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego;
3) okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.
Do drugiego katalogu zaliczyć możemy między innymi wydatki ponoszone na:
- adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności (np. wykonanie podjazdów dla wózków inwalidzkich, zamontowanie poręczy ułatwiających osobie niepełnosprawnej poruszanie się),
- przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
- zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego (np. zakup protez kończyn, aparatu słuchowego, lóżka terapeutycznego),
- opłacenie tłumacza języka migowego,
- zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności (np. poradników dla osób niepełnosprawnych, wydawnictwa audio dla osób niedowidzących lub niewidzących),
- odpłatny pobyt na turnusie rehabilitacyjnym (np. opłaty za nocleg, opłaty klimatyczne, wyżywienie poniesione w związku z pobytem odbywanym na turnusie rehabilitacyjnym)
- odpłatny pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne (np. opłaty poniesione w związku z zakwaterowaniem),
- opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
- kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,
- odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
a) osoby niepełnosprawnej – karetką transportu sanitarnego,
b) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi niż karetka środkami transportu,
- odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
a) na turnusie rehabilitacyjnym,
b) w zakładach lecznictwa uzdrowiskowego, zakładach rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych,
c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia.
Odliczeniu podlegają wydatki na dojazd autobusem komunikacji miejskiej, PKS czy pociągiem.
W przypadku wydatków, których wysokość nie jest objęta ograniczeniem kwotowym, niezbędne jest udokumentowanie faktu ich poniesienia oraz wysokości kwoty w jakiej zostały poniesione.
Powyżej wskazane zostały enumeratywnie wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych podlegające odliczeniu od dochodu. Katalog tych wydatków jest katalogiem zamkniętym, wobec czego nie może być traktowany rozszerzająco. Oznacza to, że żadne inne wydatki nie mgłą być odliczone przez podatnika.